Aberracje genetyczne specyficzne dla chłoniaka w komórkach śródbłonka naczyń mikrokrążenia w chłoniakach z komórek B ad 5

Gdy mikronaczynia zostały przecięte w osi podłużnej, w niektórych przypadkach można było zaobserwować obok siebie genetycznie prawidłowe i nieprawidłowe komórki śródbłonka. Jednak obliczenie naczyń mozaikowych nie było możliwe ze względu na ograniczenia techniczne. Duże części jąder zostają utracone, gdy wycinane są 5-.m plasterki dla procedury FICTION. W konsekwencji duża część komórek nie wykazuje wszystkich sygnałów hybrydyzacji, które są niezbędne do ustalenia kariotypu. We wszystkich 27 przypadkach rearanżacji swoistych dla chłoniaków nie obserwowano w komórkach T z receptorami . / ., które były widoczne w komórkach chłoniaka. Wtórne zmiany chromosomalne w komórkach śródbłonka w chłoniakach grudkowych
Figura 3. Figura 3. Aberracje numeryczne w komórkach śródbłonka chłoniaka grudkowego i rozlanego chłoniaka z dużych komórek B. W chłoniaku grudkowym (przypadek 4) jądra komórek śródbłonka (panel A, ramka) są znakowane przy użyciu przeciwciała anty-CD31 (panel B, ramka); dwa sąsiednie komórki śródbłonka (panel C, pudełko) pokazują trzy sygnały dla centromeru 7, wskazujące na drugorzędową aberrację trisomii 7. Świeżo wyizolowana komórka śródbłonka z rozlanego chłoniaka z dużych limfocytów B (przypadek 27, panel D) wykazuje reaktywność (czerwony strzałka) dla CD31, z czterema zielonymi sygnałami jądrowymi dla sygnałów 5p i trzema czerwonymi dla 5q; zanieczyszczająca komórka CD31-ujemna ujawnia disomię 5 (biała strzałka).
Translokacja t (14; 18) (q32; q21) jest pierwotną aberracją chromosomalną w chłoniaku grudkowym, ale drugorzędowe, głównie aberracje liczbowe są zwykle stwierdzane podczas prezentacji lub pojawiają się w trakcie choroby.11 Przebadaliśmy osiem chłoniaków (przypadki 1). , 2, 3, 4, 8, 11, 12 i 13) w celu określenia, czy komórki śródbłonka w chłoniakach grudkowych mają wtórne aberracje chromosomowe. Chłoniaki te zostały wykazane za pomocą analizy pasmowej Giemsy obejmującej zarówno t (14; 18) (q32; q21), jak i wzmocnienie chromosomu 2, 3, 5, 7, 8, 11, 12, 13, 21 lub X w siedmiu przypadki i utrata RB1 w jednym przypadku (tabela 1). We wszystkich ośmiu przypadkach komórki śródbłonka nosiły te same drugorzędne aberracje, jak pokazano na rycinie 3 dla chłoniaka grudkowego z trisomią 7. Odsetek komórek śródbłonka wykazujących zmiany wtórne odpowiadał szybkości wykrywania t (14; 18) (q32 ; q21). Odkrycia te wskazują, że komórki śródbłonka, które wyścielają mikronaczynia w chłoniaku grudkowym, mają wtórne aberracje chromosomalne z odpowiednimi komórkami chłoniaka.
Hodowane komórki śródbłonka z chłoniaków
Figura 4. Figura 4. Hodowane komórki śródbłonka z chłoniaka grudkowego Pokazano t (14; 18) (q32; q21) i trisomię 7. Konfluentne komórki śródbłonka z czwartego pasażowania są pozytywne dla CD31, wykazujące typową strukturę bruku (panel A) oraz w przypadku czynnika von Willebranda (panel B). Komórka śródbłonka, która jest dodatnia dla czynnika von Willebranda, ujawnia dwa sygnały fuzyjne dla zielonej sondy IGH i czerwonej sondy BCL2, co wskazuje t (14; 18) (q32; q21) (panel C), oraz trzy sygnały dla centromeru 7, wskazując trisomia 7 (panel D).
Aby potwierdzić obserwacje opisane powyżej, zbadano świeżo wyizolowane hodowane komórki śródbłonka uzyskane z jednego rozlanego chłoniaka z dużych komórek B (przypadek 27) i dwóch chłoniaków grudkowych (przypadki 5 i 13)
[więcej w: celiprolol, busulfan, nutrend ]
[więcej w: duomoks, alkadis, gafako ]