bodzek ginekolog bytom

Czynność serca, oceniana przez echokardiografię, była nieprawidłowa u myszy DTG o wysokiej ekspresji w wieku 4 miesięcy (Figura 3C) i stała się dysfunkcyjna u myszy DTG o niskiej ekspresji w wieku 12 miesięcy (dane nie pokazane). Histologiczna ocena patologii serca wykazała obszary dezorganizacji miocytów oraz włóknienie ogniskowe i śródmiąższowe u myszy DTG o niskim i wysokim ekspresji, chociaż te nieprawidłowości były zawsze wyraźniejsze u myszy DTG o wysokiej ekspresji (Figury 3, D i E). Około z 3 serc z wysoko ekspresjonujących myszy DTG w 4 miesiącu życia wykazało obszary zrzucania miocytów, które reagowały ze specyficznym dla Ca2 + barwnikiem odkładania von Kossa, co sugeruje przeciążenie Ca2 + w tych miocytach (Figura 3D, skrajnie prawy panel). Skrawki histologiczne serca pozostawione w temperaturze pokojowej (ze zwierząt, które wygasły 8 godzin wcześniej) nie reagowały z barwieniem von Kossa, co sugeruje specyficzność wobec złogów Ca2 + związanych z aktywnym procesem przeciążania (dane nie pokazane). Te histologiczne nieprawidłowości nie były związane ze zwiększonym poziomem barwienia TUNEL, co sugeruje, że miocyty nie ulegały apoptozie w wyniku zwiększonego napływu Ca2 + (Figura 3F). Jako ważną kontrolę, myszy typu dzikiego poddane przeciążeniu ciśnieniowemu przez poprzeczne zwężenie aorty (TAC) wykazały niemal 3-krotny wzrost TUNEL (Figura 3F) (patrz dyskusja). Werapamil zapobiega chorobom u myszy DTG. Zbadaliśmy, czy nadekspresja podjednostki P2a LTCC indukuje chorobę specyficznie przez zwiększony napływ Ca2 + przez leczenie myszy DTG o wysokiej ekspresji bez podawania Dox z werapamilem inhibitora LTCC. Myszy otrzymywały werapamil w chwili odsadzenia (3 tygodnie) i utrzymywały lek przez 14 tygodni przed analizą. U myszy o wysokiej ekspresji DTG leczonych werapamilem nie stwierdzono przerostu i zmniejszono patologię przedsionkową, a czynność serca oceniana na podstawie ułamkowego skracania nie była zmniejszona (Figura 4, ACH). Leczenie werapamilem także zmniejszyło histopatologię i względny stopień zwłóknienia i całkowicie zapobiegło histologicznym depozytom Ca2 + (Figura 4, D i E). Wyniki te wskazują, że mechanizm kardiomiopatii indukowanej nadekspresją a 2a wiąże się ze zwiększonym napływem Ca2 + przez LTCC. Figura 4 Werapamil zmniejsza patologię serca u myszy DTG. 2a. (A) Ogólny obraz morfologiczny serca u myszy DTG o wysokiej ekspresji z ekspresją 2a z lub bez leczenia werapamilem (4 miesiące). (B) Waga serca znormalizowana do masy ciała dla kontrolnych myszy transgenicznych TTA z ekspresją transgeniczną i o wysokiej ekspresji z werapamilem lub bez niego. Liczby wskazują liczbę myszy analizowanych w każdej grupie. * P <0,05 w porównaniu do nietraktowanej kontroli, ANOVA. (C) Ocena skrócenia frakcyjnego za pomocą echokardiografii w kontrolnych myszach DTG transgenicznych i o wysokiej ekspresji tTA z lub bez werapamilu. Liczby wskazują liczbę myszy analizowanych w każdej grupie. * P <0,05 w porównaniu do nietraktowanej kontroli, ANOVA. (D) Histologiczna ocena patologii komorowej serca przez H & E, trichromię Massona i barwnik von Kossa u kontrolnych myszy transgenicznych TTA z ekspresją i wysoką ekspresją z lub bez werapamilu. Oryginalne powiększenie, × 200. (E) Ilościowe określenie obszaru włóknienia (niebieskiego) z histologicznych przekrojów barwionych trichromem. Liczby wskazują liczbę przekrojów analizowanych w każdej grupie. * P <0,05 względem kontroli, ANOVA. Synergia aktywności receptora a-adrenergicznego z LTCC indukuje przeciążenie Ca2 + i martwicę. Ponieważ aktywność receptora a-adrenergicznego zwiększa aktywność LTCC i SR, powinno to dalej zwiększać dopływ Ca2 + i obciążenie SR Ca2 + u myszy AP2a2a. Infuzja izoproterenolu (Iso; 60 mg / kg / d) wywołała śmierć u wszystkich myszy DTG o wysokiej ekspresji w ciągu 12 dni i u 4 z 9 myszy DTG o niskiej ekspresji (Figura 5A) [hasła pokrewne: przychodnia pelplin, przychodnia mościckiego tarnów, duomoks ]