Endoskopowa chirurgia laserowa a seryjna amnioredukcja w przypadku ciężkiego zespołu transfuzji typu Twin-to-Twin ad 6

Dane dotyczące kobiet, których ciąże zostały przerwane, zostały ocenzurowane. Nie było istotnej różnicy w odsetku utraty ciąży przed 24 tygodniem ciąży w grupie laserów w porównaniu z grupą amnioredukcyjną (17 procent vs. 11 procent, P = 0,37). Dwie ciąże w grupie laserów spowodowały śmierć wewnątrzmaciczną obu płodów, w porównaniu z pięcioma w grupie amnioredukcyjnej (P = 0,27). Średni wiek ciążowy w momencie porodu był znacznie starszy w grupie laserów niż w grupie amni-zukcyjnej (33,3 tygodnia w porównaniu z 29,0 tygodnia, p = 0,004), odpowiednio 30 kobiet (42 procent) i 48 kobiet (69 procent). 32 tygodnie ciąży (Tabela 3). Odstęp między randomizacją a porodem był dłuższy w grupie laserów (P = 0,006) (ryc. 1).
Wyniki okołoporodowe i pediatryczne
Tempo przeżycia okołoporodowego było istotnie wyższe w grupie laserów niż w grupie amnioredukcyjnej (57 procent vs. 41 procent, P = 0,02). Szybkość przeżycia do szóstego miesiąca życia była również wyższa w grupie laserowej (p = 0,01) (tabela 3). Wśród żywych noworodków osoby z grupy laserów miały wyższą masę urodzeniową niż osoby z grupy amnioredukcyjnej (1757 g vs. 1359 g, P <0,001); różnice między grupami były istotne zarówno dla biorców (P = 0,02), jak i dawców (P = 0,01).
Tabela 4. Tabela 4. Wyniki okołoporodowe i niemowlęce. Jedenaście kobiet w grupie amnioredukcyjnej, w porównaniu z żadnymi z grupy laserów, zażądało i ukończyło ciążę w 21-25 tygodniu ciąży w następujących wskazaniach: pogorszenie się zespołu po jednej do czterech amnioredukcji u czterech kobiet, ultrasonograficzne ciężki krwotok wewnątrzczaszkowy lub torbiele powięziowe u przeżywającego bliźniaka po śmierci wewnątrzmacicznej jednego bliźniaka u sześciu kobiet oraz krytyczne zwężenie płuc i atrezja trójdzielnej u przeżywanego bliźniaka po śmierci wewnątrzmacicznej bliźniaka dawcy u jednej kobiety. Dwa płody w grupie laserów miały krwotok śródkomorowy stopnia 3, a osiem (dwa w macicy i sześć w okresie pourodzeniowym) miało odpowiednio torbielowatą okołokomorową torbielę. Ustalenia te uznano zatem za wskazujące na niepowodzenie leczenia. Ogólnie rzecz biorąc, znacząco wyższy odsetek niemowląt żył bez większych powikłań neurologicznych w wieku sześciu miesięcy w grupie laserów niż w grupie amni-zukcyjnej (p = 0,003) (tabela 4).
Cystic periventricular leukomalacia zdiagnozowano w okresie noworodkowym u 12 niemowląt (4 w grupie laserów i 8 w grupie amnioredukcyjnej), co spowodowało spontaniczną śmierć noworodków u 3 i wycofanie intensywnej terapii w 9 w ciągu pierwszych sześciu miesięcy życia. Wśród dzieci, które żyły w wieku sześciu miesięcy, 4 z 88 w grupie laserowej (5 procent) i 6 z 58 w grupie amnioredukcyjnej (10 procent) miało jawną torbielowatą okołoprzełynową leukomalację. Inne poważne powikłania neurologiczne występowały u dwóch niemowląt (2 procent) w grupie laserów po sześciu miesiącach (krwotok śródkomorowy stopnia 3 i ślepota) i cztery (7 procent) w grupie amnioredukcyjnej (ślepota w jednym i ciężkie osłabienie motoryki w trzech). W podgrupie bliźniąt, w której jeden bliźniak zmarł w macicy, zmiany mózgowe (krwotok śródkomorowy lub leukomalacja okołokomorowa) zostały zdiagnozowane u 7 procent przeżywających bliźniaków w grupie laserów, w porównaniu z 35 procentami osób z grupy amnioredukcyjnej (2 z 29 vs
[przypisy: ambroksol, dekstran, anastrozol ]
[więcej w: duomoks, alkadis, gafako ]