Endoskopowa chirurgia laserowa a seryjna amnioredukcja w przypadku ciężkiego zespołu transfuzji typu Twin-to-Twin ad

Dlatego przeprowadziliśmy randomizowaną, kontrolowaną próbę, aby porównać bezpieczeństwo i skuteczność chirurgii laserowej i amnioredukcji w ciężkim zespole transfuzji typu Twin-to-Twin diagnozowanym przed 26 tygodniem ciąży. Metody
Zaprojektuj i ucz się populację
Do udziału w badaniu zaproszono kobiety w wieku od 15 do 26 tygodnia ciąży z ciężkim zespołem transfuzji typu Twin-to-Twin. Kryteriami włączenia były wielowłóknina poliuryczna u biorcy bliźniaka, z najgłębszą pionową kałużą mierzącą co najmniej 8,0 cm w lub przed 20 tygodniem ciąży lub 10,0 cm po 20 tygodniach ciąży i rozdętym pęcherzu płodowym, i oligogiczne małowodzie w bliźniaczym dawcy, z najgłębszy pionowy basen mierzący maksymalnie 2,0 cm. Do opisania płodów użyto systemu klasyfikacji Quintero.28 Kryteriami wyłączającymi były: śmierć płodu, poważna anomalia płodu, pęknięte błonki, stan matczyny wymagający porodu oraz wszelkie wcześniejsze terapie inwazyjne dla tego zespołu. Po podaniu podawano placenty w celu potwierdzenia kosmówki.
Protokół reklamowano wszystkim jednostkom medycyny płodowej na stronie internetowej Eurofoetus (www.eurofoetus.org) i został zatwierdzony przez instytucyjną komisję odwoławczą w każdym ośrodku. Każda kobieta lub para wyraziła pisemną, świadomą zgodę. Kobiety biorące udział w badaniu zostały przydzielone do operacji laserowej lub amnioredukcji za pomocą chronionego hasłem systemu internetowego, który przypisał terapie zgodnie z nieograniczoną losową sekwencją liczb.
Przed randomizacją zaproponowano przerwanie ciąży jako alternatywę dla leczenia. Gdy kobieta przeszła randomizację, możliwość przerwania ciąży została omówiona, gdy pojawiły się dowody na pogorszenie stanu płodowego – rozwój obrzęków, krytyczne zwężenie płuc określone przez kardiologa płodu lub zmiany w mózgu (krwawienie śródkomorowe stopnia 3 lub 4, poresefaliczne lub wodogłowie) – pomimo terapii. Kobiety otrzymały również możliwość przejścia do innych opcji leczenia, gdy wystąpił którykolwiek z powyższych warunków. Kobiety, które przeszły na alternatywną terapię, analizowano zgodnie z zasadą zamiaru leczenia.
Interwencje
Wszystkie zabiegi wykonano przezskórnie, z pacjentem w znieczuleniu miejscowym lub regionalnym; laparotomii nie wykonano. Miejsce wejścia na brzuch matki wybrano w celu umożliwienia dostępu do wstawki membrany z przeponą na powierzchni łożyska przez worek odbiorcy przy użyciu kaniuli 3,3 mm z trokarem pod ciągłą kontrolą ultrasonograficzną. Zastosowano 2-mm fetoskop (50 000 pikseli, model 11630, Karl Storz, opracowany we współpracy z G.rard Barki) oraz neodym: laseroteryt-itr-lasera lub laser diodowy z włóknem o średnicy od 400 do 600 .m. Statki przechodzące przez błony śledzono w celu zidentyfikowania naczyń zespolonych w worku odbiorcy. Zostały one pozostawione w stanie nienaruszonym, gdy badanie mogło potwierdzić, że należały one tylko do jednego bliźniaka, ale w innym przypadku zostały skoagulowane za pomocą techniki nietykalnej z wykorzystaniem mocy wyjściowej od 30 do 60 W. Płyn owodniowy został następnie odprowadzony przez kaniulę, aż najgłębszy basen był maksymalnie 5 do 6 cm na ultrasonografii.
Amnioredukcję wykonano w worku wielowłókiennowym, u pacjenta pod wpływem miejscowej analgezji i ciągłym prowadzeniem ultrasonograficznym, przy użyciu igły 18 G i aspiracji strzykawki lub ssania ściany
[przypisy: Corsodyl, sklerodermia, anastrozol ]
[patrz też: pieprzyk wikipedia, medikur kołobrzeg, whibz ]