Intrapartum Narażenie na newirapinę i kolejne reakcje matki na terapię antyretrowirusową opartą na neirapina ad 5

Podstawowe cechy kobiet, które rozpoczęły przyjmowanie HAART w okresie poporodowym. Wyjściowa charakterystyka 221 kobiet, które otrzymały newirapinę wewnątrzotrzewnową, była podobna jak u 48 kobiet, które nie otrzymały newirapiny dootrzewnowej, z wyjątkiem mediany czasu do rozpoczęcia terapii HAART (6,1 miesiąca w porównaniu z 14,9 miesiąca, p <0,001) ( Tabela 1). Gdy analiza została ograniczona do 137 kobiet, które urodziły się przed 2 maja 2002 r., Nie było istotnych różnic między grupami (tabela 1). Oceny wirusologiczne
Łącznie 209 spośród 221 kobiet, które otrzymywały nevirapine dootrzewnowo (95 procent) i 47 z 48 kobiet, które nie otrzymały intrrawinowej newirapiny (98 procent), poddano genotypowaniu HIV-1 próbek krwi uzyskanych 10 dni po porodzie (Figura 1) . Próbki osocza były dostępne do pomiaru miana wirusa w 87 procentach i 92 procentach kobiet, odpowiednio, trzy miesiące po rozpoczęciu HAART i w 85 procentach obu grup po sześciu miesiącach.
Tabela 2. Tabela 2. Charakterystyka mutacji oporności na HIV-1 na NNRTI i NRTI wśród kobiet, które rozpoczęły terapię antyretrowirusową w okresie poporodowym, w zależności od tego, czy otrzymały Intrapartum Nevirapine. Analiza filogenetyczna genów odwrotnej transkryptazy proteazy wykazała, że 247 z 256 izolatów (96 procent) klastrowało w obrębie krążącej zrekombinowanej postaci CRF01_AE, 7 w podtypie B, w podtypie C i w obrębie CRF07_BC. Nie stwierdzono mutacji oporności na NNRTI wśród kobiet, które nie otrzymały nevirapiny dootrzewnowej, podczas gdy 66 z 209 badanych kobiet, które otrzymały newirapinę wewnątrzmózgowioną, miało co najmniej jedną mutację oporności na NNRTI (32%, przedział ufności 95%, 25 do 38), 8 (4 procent) miało dwie mutacje, a 2 (1 procent) miało trzy mutacje (tabela 2). Najczęstszą mutacją oporności był K103N, występujący u 21 procent. Z powodu fałszywej lub długotrwałej pracy 9 kobiet otrzymało drugą dawkę newirapiny podawanej do komory i otrzymało trzecią dawkę; żaden z tych 10 nie miał mutacji oporności na NNRTI po 10 dniach (jedna próbka nie była amplifikowana). Częstość wykrywania mutacji oporności na NNRTI wynosiła 20% wśród kobiet z obciążeniem wirusem, które było poniżej mediany podczas ciąży (4,53 log kopii RNA HIV-1 [na skali 10 zasad] na mililitr) i 42% wśród osób z miano wirusa na lub powyżej mediany (P = 0,001). Ponadto 5 procent wszystkich kobiet miało populację wirusową z co najmniej jedną mutacją oporności na NRTI (Tabela 2).
Odpowiedź wirusologiczna na terapię opartą na neirapina
Ryc. 2. Ryc. 2. Odsetek kobiet z wiremią poniżej 50 kopii RNA HIV-1 na mililitr na poziomie wyjściowym oraz trzy i sześć miesięcy po rozpoczęciu leczenia przeciwretrowirusowego opartego na neirapina, w zależności od tego, czy otrzymały one intrrapartum newirapinę i miały oporność Mutacje do NNRTI. Dziewięć kobiet zostało wykluczonych z analizy, ponieważ próbka HIV-1 uzyskana 10 dni po porodzie nie mogła być amplifikowana: osiem w grupie newirapiny, w tym siedem z wiremią mniejszą niż 50 kopii RNA HIV-1 na mililitr w sześć miesięcy oraz osoba, która nie otrzymała intrrawinowej newirapiny, która również miała miano wirusa mniejsze niż 50 kopii RNA HIV-1 na mililitr po sześciu miesiącach.
Trzy miesiące po rozpoczęciu HAART poziom RNA HIV-1 wynosił poniżej 50 kopii na mililitr u 34 procent kobiet (80 z 236) i nie było znaczących różnic w zależności od ekspozycji na intrapartum newirapiny (P = 0,55)
[podobne: duomoks, celiprolol, dienogest ]
[więcej w: duomoks, alkadis, gafako ]