katowice rolna euromedic

Ponadto istniały znaczące różnice w TTT między pacjentami, którzy nie mieli dostępu do ZAP-70, a tym, że większy odsetek pacjentów z niskim ryzykiem Rai znali status ZAP-70. Ponadto w 142 kohortach z dostępnym statusem ZAP-70 analiza jednowymiarowa użycia IGHD3-3 nie była istotna (dane nie pokazane, P = 0,44). Chociaż nie można lekceważyć wyników pozytywnych dla ZAP-70, fakt, że wyniki jednozmiennowe zmieniają się radykalnie, gdy patrzy się na wszystkich pacjentów w porównaniu z tymi, którzy mają dostęp do danych o statusie ZAP-70, jest ważny i wskazuje, że należy przeprowadzić dalsze analizy całkowicie ocenić te relacje. Z powodu ograniczonej wielkości próby nie przeprowadzono wieloczynnikowej analizy w kohorcie niskiego ryzyka Rai. Dyskusja My i inni wykazaliśmy, że status mutacji genu IGHV w B-CLL ma wartość prognostyczną (8. 10, 12, 42. 44). Znacząca heterogeniczność jest jednak obecna w przebiegu klinicznym niekorzystnej grupy IGHV UM, która do chwili obecnej jest niewyjaśniona i ma znaczenie kliniczne dla pacjenta (45). Odpowiednio, parametry stratyfikacji, które poprawiają prognostyczną precyzję statusu mutacji, byłyby korzystne dla pacjentów z niskim / pośrednim ryzykiem Rai, bezobjawową chorobą UM. Obecny impet, by zawsze brać pod uwagę pacjentów z UM, nawet we wczesnym stadium choroby, nieuchronnie wiąże się z agresywnym przebiegiem, a nawet należy rozważyć rozpoczęcie wczesnych badań klinicznych. Jednym z manewrów mających na celu uzyskanie lepszego wglądu w rokowanie UM było połączenie statusu mutacji IGHV z innymi parametrami prognostycznymi, takimi jak ZAP-70, CD38 i nieprawidłowościami cytogenetycznymi wykrywalnymi w testach FISH w celu stworzenia zintegrowanego wskaźnika prognostycznego (42). Inne dowody sugerują jednak, że dodatkowe cechy sekwencji Ig mogą powodować podłoże kliniczne i wzmacniać model prognostyczny. Na przykład, użycie IGHV3-21 i IGHV3-72 dostarcza klinicznie ważnych informacji prognostycznych niezależnych od statusu mutacji genu IGHV (13. 18). Mając to na uwadze, ocenialiśmy kohortę pacjentów z wyłącznie niskim poziomem UM / pośredniego ryzyka Rai, aby określić, czy określone cechy molekularne genów IGHD i IGHJ przewidywały rokowanie. Co ważne, duża liczba pacjentów z niskim ryzykiem Rai w tym badaniu (46% stanowiło stadium 0 w chwili rozpoznania) stanowiło wyjątkową okazję do długoterminowej oceny związku wyników klinicznych pacjentów z niskim obciążeniem kolejna analiza mutacji genu IGHV. Ponadto koncentracja na pacjentach B-CLL z niskim lub średnim ryzykiem Rai dostarczyła grupę pacjentów, u których obserwacja jest standardową opieką w momencie rozpoznania (46) i gdzie TTT jest ustalonym wskaźnikiem progresji choroby (36, 47). Po raz pierwszy udowodniliśmy znaczenie stosowania genu IGHD w prognozowaniu progresji choroby mierzonej za pomocą TTT w dużej grupie pacjentów z niskim lub średnim ryzykiem UM. Zgodnie z wcześniejszymi doniesieniami (9, 25. 27, 31) stwierdziliśmy nieproporcjonalne użycie genu IGHV1-69 u pacjentów z UM, co stanowi 29% wszystkich badanych pacjentów. Inni badacze donieśli również wcześniej, że cechy molekularne genu IGHV1-69 w B-CLL wykazują tendencyjne stosowanie allelu 51 p1 w połączeniu z genami IGHD3-3 i IGHJ6 (25-27). Pacjenci IGHV1-69 stosujący specyficzną kombinację IGHD3-3 i IGHJ6 stanowili 24% naszej kohorty pacjentów, różniąc się od poprzedniego raportu 50% (20). Może to odzwierciedlać fakt, że wszyscy pacjenci w tej kohorcie są pacjentami niskiego / średniego ryzyka Rai. Warto zauważyć, że badaliśmy wykorzystanie rodziny genów IGHJ6 i IGHD3 w całej naszej kohorcie UM i obserwowaliśmy zwiększone użycie IGHJ6 (46%) i IGHD3 (57%), z użyciem specyficznego genu IGHD3-3 w 29% wszystkich przypadków
[więcej w: po której stronie jest serce, apteka silesia wałbrzych, dermatolog leszno ]