minilinia doz

W tym badaniu pokazujemy, że Foxo fizycznie i funkcjonalnie współdziała z Notch, promując usuwanie rdzenia z Csl, kontrolując w ten sposób program miogenny. Prekursory myogeniczne powstają z mezodermalnych komórek macierzystych (26) i są przekształcane w miotubule za pomocą wieloetapowego procesu zakończonego ekspresją myogenicznych czynników transkrypcyjnych z rodziny miogennych czynników regulatorowych (MRF) (MyoD, myogenina, MRF4 i czynnik miogenny 5 [Myf5] ) (27). Myogeniczne czynniki transkrypcyjne heterodimeryzują z białkami E i promują ekspresję genów specyficznych dla mięśni, działając w ścisłej koordynacji z czynnikami wzmacniającymi MEF2 swoistymi dla miocytów (28). Mięsień dorosły jest niejednorodną tkanką, definiowaną przede wszystkim przez zawartość mięśniówki (29). Różne podtypy łańcucha ciężkiego miozyny (MyHC) charakteryzują różne miofibry. Włókna typu I wyrażają głównie wolno poruszający się MyHC, podczas gdy włókna typu II wyrażają szybkie skurcze mięśni MyHC (29). Proces specyfikacji włókien jest kontrolowany w wielu krokach. Po pierwsze, wydaje się, że istnieje heterogeniczność w myogenicznych komórkach prekursorowych, a dowody z eksperymentów z transplantacją zarodków ptaków wskazują, że wczesne prekursory przyczyniają się przede wszystkim do spowolnienia włókien mięśniowych i późniejszych prekursorów włókien (29). Postnatalnie na specyfikację rodzaju włókien mają również wpływ autonomiczne czynniki komórkowe, w tym unerwienie i wskaźniki endokrynologiczne / odżywcze (28). Koaktywator Foxo Ppar. Coactivator 1. (Pgc1.) Odgrywa kluczową rolę w promowaniu powstawania wolnych włókien (30), a najnowsze dane wskazują również na deacetylazę Foxo Sirt1 w tym procesie (31). Stosując warunkową mutagenezę u myszy, wykazano, że rola Foxo1 w supresji miogenezie zależnej od MyoD w komórkach C2C12 jest odzwierciedlona przez wzrost miofibrów zawierających MyoD w mięśniu szkieletowym z niedoborem Foxo1, zgodnym z kluczową funkcją w specyfikacji mioblastów. Wyniki Interakcja sygnalizacji Foxo1 i Notch w różnicowaniu C2C12. Aby zrozumieć, czy Notch i Foxo współdziałają w celu kontrolowania rozwoju mięśni, użyliśmy modelu różnicowania komórkowego. Komórki C2C12 podlegają przemianie miogenicznej, a fuzja miotubowa po odstawieniu czynnika wzrostu, proces związany z translokacją jądrową Foxo1 (3). Odpowiednio, transdukcja adenowirusa kodującego konstytutywnie aktywny mutant Foxo1 (Foxo1-ADA, zmutowany Foxo1 z następującymi substytucjami aminokwasowymi: T24A, S253D i S316A) (4) blokuje wpływ wycofania surowicy, aby indukować różnicowanie C2C12, co odzwierciedla hamowanie fuzji mioblastów (Figura 1, ACH). Odwrotnie, hamowanie Foxo1 przez siRNA nie wpłynęło na te procesy (Figura 1D). Podobnie, konstytutywnie aktywna Notch1 (Notch1-IC) z fenokopią Foxo1-ADA w blokowaniu różnicowania mioblastów (Figura 1E). Praktycznie wszystkie komórki zostały poddane transdukcji za pomocą adenowirusów (Suplementowa Figura 1, materiał uzupełniający dostępny online w tym artykule; doi: 10.1172 / JCI32054DS1). SiRNA Foxo1 skutecznie hamował ekspresję zarówno endogennego Foxo1, jak i transfekowanego FLAG-Foxo1 (Suplementowa Figura 2) w sposób zależny od dawki, bez wpływu na białka kontrolne lub inne izoformy Foxo (dodatkowa Figura 3). Ani Foxo1-ADA ani Notch1-IC nie wpływały na proliferację C2C12 (dodatkowa Figura 4). Rycina 1. Ocena różnicowania mioblastów przez Foxo i Notcha. Komórki C2C12 wybarwiono immunologicznie przeciwciałem przeciw miozynie (zielone) i DAPI (niebieskim). Zobacz tekst opisu panelu. Każdy eksperyment powtórzono co najmniej 6 razy. Oryginalne powiększenie, × 10. Zapytaliśmy, czy możemy przeciwdziałać efektowi Foxo1-ADA poprzez hamowanie endogennej sygnalizacji Notch. W tym celu użyliśmy obciętego receptora Notch1 pozbawionego transbłonowej kotwicy i domeny wewnątrzkomórkowej, która działa jako receptor pułapkowy przez wiązanie ligandów Notch (32, 33) (nasze niepublikowane obserwacje)
[przypisy: kali sentymentalnie chomikuj, nzoz pieczewo, apteka silesia wałbrzych ]