mościckiego 14 tarnów przychodnia

Epitopy MHC klasy I zostały sklasyfikowane jako immunodominujące lub subdominujące, w zależności od wielkości odpowiedzi immunologicznej, którą generują. W badaniach nad HIV, czynniki regulujące przetwarzanie, prezentację i immunodominację epitopów spotkały się z dużym zainteresowaniem, ponieważ czynniki te prawdopodobnie mają wpływ na rozpoznanie komórek zakażonych HIV przez układ odpornościowy, a także wpływają na immunogenność kandydatów na szczepionki przeciwko HIV. Niewielką liczbę immunodominujących epitopów zaobserwowano w zakażeniu HIV (8, 9); jednakże istnienie związku między immunodominacją epitopów a przetwarzaniem antygenu pozostaje niejasne. W swoich badaniach Le Gall i współpracownicy wykorzystali syntetyczne peptydy do badania prezentacji i przetwarzania limfocytom T CD8 + epitopów pochodzących z białka Gag HIV-1. Stosując połączenie syntezy, przetwarzania in vitro z użyciem ekstraktów cytoplazmatycznych i prezentacji antygenu, autorzy ustalili, że N-końcowe reszty flankujące były ważne dla wydajnej produkcji immunodominujących epitopów, podczas gdy epitopy subdominujące były często niszczone przez proteasom i że sztuczna modyfikacja reszty flankujące mogą przekształcić subdominujący epitop w dominujący. Rola oskrzydlających reszt w prezentacji antygenu ograniczonego MHC klasy IIa została już dawno uznana i jest przedmiotem wielu badań (Figura 1A). Ponieważ rowek cząsteczek MHC klasy II jest otwarty na obu końcach, sekwencje flankujące są wolne i eksponowane i mogą oddziaływać z cząsteczką MHC i / lub TCR. Ponieważ rowek MHC klasy I jest samoograniczający, z zamkniętymi końcami i działa jako zacisk dla 8- lub 9-merowych peptydów, można by założyć, że reszty flankujące są nieważne dla epitopów MHC klasy I. Źle! Źle z co najmniej trzech powodów (rysunek 1B). Pierwszym powodem jest ten, który zilustrowano w pracy Le Gall et al. (7). Zarówno końce N jak i C epitopu są krytyczne dla przetwarzania przez proteasom. C końce są często ważne dla początkowego wiązania i rozszczepienia proteolitycznego przez proteasom, ale koniec N jest również ważny dla ograniczenia proteolizy. Po trawieniu proteasomalnym peptydy MHC klasy I często mają ostateczną resztę C-końcową, ale nie końcowy koniec N (10). Ten ostatni będzie wytwarzany przez aminopeptydazy obecne w cytoplazmie i / lub ER, takie jak ERAP (11). Drugą ważną funkcją końców peptydu jest jego translokacja z cytoplazmy do ER i preferencyjne wiązanie z transporterem TAP. Rzeczywiście, trzy pozycje N-końcowe i resztę C-końcową peptydów cytoplazmatycznych mają krytyczne znaczenie przy wyborze substratów przez TAP i ich efektywny transport (12)
[hasła pokrewne: uremia, wiązówka błotna, wątroba położenie ]