www nfz warszawa pl ekuz

Jednym z kardynalnych objawów FHHt jest zwiększona wrażliwość na diuretyki tiazydowe (14), co sugeruje, że kinazy WNK regulują NCC. Wykazano, że WNK4 hamuje aktywność NCC przez zmniejszanie obfitości NCC w błonie plazmatycznej oocytów Xenopus i komórek ssaków (15. 19). WNK1 pośrednio reguluje NCC poprzez hamowanie WNK4, dostarczając poparcie dla hipotezy, że dominującym mechanizmem, według którego kinazy WNK kontrolują ciśnienie krwi i równowagę elektrolitów, są efekty na NCC. Ostatnio ta hipoteza została silnie potwierdzona u zwierząt doświadczalnych wytworzonych transgenicznie dla mutanta typu dzikiego i mutanta FHHt WNK4 (6) oraz u zwierząt z mutantem FHHt WNK4 (7). Ekspresja transgenu WNK4 typu dzikiego zmniejszała ciśnienie krwi i stężenie potasu w surowicy; ekspresja zmutowanego transgenu WNK4 FHHt (różniącego się tylko jedną resztą aminokwasu, Q562E lub D561A) podniosła ciśnienie tętnicze i stężenie potasu w surowicy. Mechanizm odpowiedzialny za zmianę wpływu WNK4 na NCC z hamowania na stymulację pozostaje nieokreślony, ale wyniki podkreślają, że indukowany przez WNK4 fenotyp FHHt wynika głównie z aktywacji NCC w DCT. WNK3 jest trzecim członkiem rodziny kinaz WNK, który ulega ekspresji w komórkach DCT i moduluje aktywność NCC (11, 20). W przeciwieństwie do wpływu innych kinaz WNK na białka transportowe, z których większość jest hamująca, efekt WNK3 na NCC jest stymulujący (20). Opisaliśmy wcześniej, że WNK1, WNK4 i KS-WNK1, specyficzna dla nerki forma splicingowa WNK1, tworzą kompleksy białkowe i oddziałują funkcjonalnie (15, 21. 23). WNK1 może hamować wpływ WNK4 na NCC, a KS-WNK1 może hamować wpływ WNK1 na WNK4 i pośrednio na NCC. Te wyniki sugerują, że kinazy WNK nie działają same, ale zamiast tego stanowią kompleks sygnalizacyjny w dystalnym nefronie aldosteronowym (ASDN). Tutaj pokazujemy, że WNK3 jest częścią tego kompleksu sygnałowego i że oddziaływania między WNK3 i WNK4 zwiększają wzmocnienie regulacyjne, pozwalając na silną regulację aktywności NCC, w oparciu o potrzeby fizjologiczne. Pokazujemy również, że mutant FHHt WNK4 jest dominującym-ujemnym regulatorem wpływu WNK4 typu dzikiego na WNK3. Wyniki te dostarczają modelu wyjaśniającego zaskakującą zdolność podstawienia pojedynczego aminokwasu w WNK4 do przekształcenia jego wpływu na NCC z działania hamującego na stymulujące. Wyniki WNK3 stymuluje aktywność NCC poprzez jej domenę karboksyterminalną. Aktywny wobec kinazy WNK3 ma stymulować aktywność NCC, podczas gdy opisano, że hamujący kinazę WNK3 hamuje go (20). Potwierdziliśmy te wyniki, wyrażając WNK3 pełnej długości i martwą kinazę z NCC w oocytach Xenopus i mierząc pobór sodu. Wyniki (Figura 1A) sugerują, że aktywność kinazy WNK3 ma zasadnicze znaczenie dla jej wpływu na NCC i zwiększa prawdopodobieństwo, że WNK3 może fosforylować NCC bezpośrednio. Przebadaliśmy, czy WNK3 wykazuje aktywność kinazy in vitro. WNK3 2. 420 fosforyluje się sam (autofosforylacja) i białko substratu, histon (Figura 1B). Nie można jednak wykryć żadnej fosforylacji ani końca aminowego, ani karboksyterminalnych domen cytoplazmatycznych NCC przez WNK3 2. 420 (Figura 1B). Figura WNK3 stymuluje, ale nie fosforyluje NCC. (A) Pobór stymulowany przez WNK3 o pełnej długości WNK3 przez oocyty Xenopus (wyrażone jako procent wychwytu Na przez oocyty wstrzyknięte samego NCC), podczas gdy wychwyt WNK3 D294A pozbawiony kinazy był wychwytywany na W, w porównaniu z samym NCC. n = 4. (B) GST-WNK3 2. 420 fosforylowało się i histon substratu, podczas gdy GST-WNK3 2. 586 był nieaktywny. WNK3 2 . 420 fosforyluje także nieaktywny wobec kinazy GST-WNK3 2a 586 i GST-WNK1 491 D368A. WNK3 nie fosforyluje NCC, ani na N-końcu (GST-NCC 1. 136), ani na C-końcu (GST-NCC 600-1,001)
[patrz też: alkadis, animusz rzeszów, layman elbląg ]