zastoinowe zapalenie skóry objawy

Żadna transgeniczna mysz tTA nie wykazała śmiertelności w tej dawce Iso, ani myszy nie zwiększyły histopatologii poza myszami typu dzikiego leczonymi Iso. Myszy DTG o niskiej ekspresji, które przeżyły infuzję Iso, miały znaczące obniżenie wydajności komorowej, z dużymi obszarami utraty miocytów i zwłóknienia (Figura 5, B, C i E). Co godne uwagi, obserwowano duże obszary zrzucania miocytów w ścianach komory i przegrodę myszy DTG z Iso infuzji (Figura 5C). Barwienie metodą von Kossa wykazało obszary znacznego odkładania Ca2 + w miocytach w ścianach komory i przegrodzie, które odpowiadały regionom ogniskowej martwicy miocytów (Figura 5, D i F). Jednak liczba miocytów TUNEL-dodatnich w tych samych odcinkach histologicznych nie była znacząco większa niż w sercach kontrolnych bez Iso, co sugeruje, że rozpowszechniona i ogniskowa utrata miocytów podczas i po infuzji Iso była głównie spowodowana martwicą miocytów (dane nie przedstawione) . Łącznie wyniki te sugerują, że zwiększona aktywność LTCC receptora a-adrenergicznego u myszy a2a powodowała ostre przeciążenie Ca2 +, martwicę mięśnia sercowego i przedwczesną śmierć. Rycina 5 Napar wlewu dramatycznie zwiększa zależną od A 2a chorobę i śmierć. (A) Krzywe Kaplana-Meiera kontrolnych myszy transgenicznych TTA z pojedynczą transgeniczą, jak również z niskim i wysokim ekspresją, którym podawano Iso w dawce 60 mg / kg / dzień przez 14 dni. (B) Ocena skrócenia frakcyjnego za pomocą echokardiografii u kontrolnych myszy transgenicznych TTA z pojedynczą transgeniczną i niskimi ekspresjami iz Iso lub PBS. Użyto tylko myszy DTG o niskiej ekspresji, ponieważ 44% przeżyło 14 dni leczenia Iso. Liczby wskazują liczbę myszy analizowanych w każdej grupie. * P <0,05 względem kontroli za pomocą PBS, ANOVA. (C) Histologiczna ocena patologii komorowej serca przez trichromę Massona u kontrolnych myszy transgenicznych TTA z ekspresją iz nisko ekspresyjną ekspresją TMS z Iso lub PBS przez 14 dni. (D) Histologiczna ocena złogów Ca2 + w miocytach za pomocą barwienia von Kossa u kontrolnych tTA myszy transgenicznych i o niskiej ekspresji DTG z infuzją Iso lub PBS przez 14 dni. Oryginalne powiększenie, × 200 (C); × 40 (D). (E) Ilościowe określenie obszaru włóknienia (niebieskiego) z histologicznych przekrojów barwionych trichromem. Liczby wskazują liczbę myszy analizowanych w każdej grupie (10 zdjęć oznaczonych ilościowo na serce myszy). * P <0,05 w porównaniu z kontrolnym podawaniem PBS, ANOVA. (F) Ilościowe określenie obszarów miocytów z osadem Ca2 + u kontrolnych myszy transgenicznych TTA z ekspresją iz niską ekspresją DTG z wlewem Iso lub PBS przez 14 dni. * P <0,05 versus DTG z podawaniem PBS, test. Patologię związaną z nadekspresją a2a u myszy DTG o niskim i wysokim ekspresji zapobiegano, gdy indukowalny transgen wygaszono przy podawaniu Dox. Na przykład, myszy DTG o wysokiej ekspresji nie wykazywały jawnej patologii, hipertrofii lub zmniejszenia wydajności komorowej przy podawaniu Dox (Figura 6, ACH). Ponadto, myszy DTG o niskiej ekspresji poddane infuzji Iso wykazywały prawie brak śmiertelności, gdy podawano Dox w sposób ciągły 2 tygodnie przed wstawieniem minipompy, co całkowicie wygaszało nadekspresję. 2a (Figura 6D). Myszy te również nie rozwijały dysfunkcji serca (Figura 6E), a ocena histologiczna nie wykazała istotnego wzrostu włóknienia lub miocytów von Kossa-dodatnich (Figura 6, F i G). Figura 6 Indukowane indukcją DNA transgenu a2a zapobiega chorobie. (A) Ogólne zdjęcia morfologiczne myszy DTG. 2a o wysokiej ekspresji bez traktowania Dox (bez Dox, indukowanego) lub z Dox (wyłączenie) w 14 tygodniu życia. (B) Waga serca znormalizowana do masy ciała i (C) frakcjonowanego tłuszczu u myszy DTG o wysokiej ekspresji bez Dox lub z Dox. Liczby wskazują liczbę myszy analizowanych w każdej grupie [patrz też: cosinus torun, nzoz pieczewo, przychodnia pelplin ]